wiebelen

Uitspraak

• Geluid:  wiebelen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• wie·be·len

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘wankelen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1847 ^[1]

Werkwoord

wiebelen

1. inergatief heen en weer bewegen bij staan of zitten

   • Het onrustige kind wiebelde de hele dag op haar stoel. 

2. inergatief onzeker staan

   • De vaas wiebelde en viel in stukken op de grond. 

   ▸ Die op elkaar gepakte suikerdoosjes van huizen in Trovill, die wiebelden als je de deur dichtsloeg en waar ze geen eigen water hadden, stelden niets voor.^[2]

Gangbaarheid

• Het woord wiebelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "wiebelen" herkend door:

Verwijzingen