zinnen

Nederlands

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
zinnen /'zɪnə(n)/	zon zɔn	gezonnen ɣə'zɔnə(n)
1. klasse 3	volledig

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
zinnen /'zɪnə(n)/	zinde /'zɪndə/	gezind /ɣə'zɪnt/
2. zwak -d	volledig

Uitspraak

Geluid: zinnen (hulp, bestand)
IPA: / ˈzɪnə(n) / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

zin·nen

Woordherkomst en -opbouw

Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘peinzen over’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1480 ^[1]
Van het Middelnederlandse sinnen, verdere etymologie onzeker; mogelijk uit het Middelhoogduits, of afgeleid van zin.^[2]

Werkwoord

zinnen

inergatief de gedachten ergens over laten gaan
- Hij zon op wraak.
onpersoonlijk in de smaak vallen
- Dat zinde hem helemaal niet.

Hyponiemen

bezinnen, ontzinnen, verzinnen

Vertalingen

1. de gedachten ergens over laten gaan

Engels: ponder ^(en), consider ^(en)

2. in de smaak vallen

Engels: please ^(en), suit ^(en)

Zelfstandig naamwoord

de zinnen mv

meervoud van het zelfstandig naamwoord zin

Gangbaarheid

Het woord zinnen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "zinnen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.^[3]

Verwijzingen

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.