avunculus maior
avunculus maior (Latein)
Substantiv, m, Wortverbindung
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | avunculus māior | avunculī māiōrēs |
Genitiv | avunculī māiōris | avunculōrum māiōrum |
Dativ | avunculō māiōrī | avunculīs māiōribus |
Akkusativ | avunculum māiōrem | avunculōs māiōrēs |
Vokativ | avuncule māior | avunculī māiōrēs |
Ablativ | avunculō māiōre | avunculīs māiōribus |
Worttrennung:
- a·vun·cu·lus ma·ior, Genitiv: a·vun·cu·li ma·io·ris
Bedeutungen:
- [1] Bruder der Urgroßmutter; Urgroßonkel, Urgroßoheim
- [2] Bruder der Großmutter; Großonkel, Großoheim
Herkunft:
- Wortverbindung aus dem Substantiv avunculus → la und dem Adjektiv maior → la
Synonyme:
- [2] avunculus magnus
Beispiele:
- [1] „tu Messalinam, cuius aeque avunculus maior eram quam tuus, occidisti.“ (Sen. Apoc. 11,1)[1]
- [1] „terrae est iam filius, et mihi ritu / Manius hic generis prope maior avunculus exit.“ (Pers. 6,59–60)[2]
- [1] „avunculus maior: is est proaviae frater, patris vel matris avunculus magnus:“ (Paul. dig. 38,10,10,16)[3]
- [2] „postea Gai Caesaris et deinde Augusti cognomen assumpsit, is alterum testamento maioris auunculi, alteram Munati Planci sententia, cum quibusdam censentibus Romulum appellari oportere quasi et ipsum conditorem urbis, praevaluisset, ut Augustus potius vocaretur, non tantum novo sed etiam ampliore cognomine, quod loca quoque religiosa et in quibus augurato quid consecratur augusta dicantur,“ (Suet. Aug. 7)[4]
- [2] „nam avunculus maior Augustus quid de eo in utramque partem opinatus sit, quo certius cognoscatur, capita ex ipsius epistulis posui.“ (Suet. Cl. 3,2)[5]
Übersetzungen
[2] Bruder der Großmutter; Großonkel, Großoheim
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „avunculus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 767.
- [1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „auunculus“ Seite 242.
Quellen:
- ↑ L. Annaeus Seneca; Renata Roncali (Herausgeber): Apocolocyntosis. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1990, ISBN 3-322-00670-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 17.
- ↑ Aulus Persius Flaccus; Walter Kißel (Herausgeber): Saturarum liber. 1. Auflage. de Gruyter, Berlin/New York 2007, ISBN 978-3-11-029486-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 36.
- ↑ Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive) , Seite 626.
- ↑ Gaius Suetonius Tranquillus; Maximilian Ihm (Herausgeber): Opera. stereotyper Nachdruck der 1. Auflage. Volumen I: De vita Caesarum libri VIII, K. G. Saur, München/Leipzig 2003, ISBN 3-598-71827-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933) , Seite 49.
- ↑ Gaius Suetonius Tranquillus; Maximilian Ihm (Herausgeber): Opera. stereotyper Nachdruck der 1. Auflage. Volumen I: De vita Caesarum libri VIII, K. G. Saur, München/Leipzig 2003, ISBN 3-598-71827-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933) , Seite 192.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.