clematitis

clematitis (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ clēmatītis clēmatītidēs
Genitiv clēmatītidis clēmatītidum
Dativ clēmatītidī clēmatītidibus
Akkusativ clēmatītida clēmatītidas
Vokativ clēmatītis clēmatītidēs
Ablativ clēmatītide clēmatītidibus

Worttrennung:

cle·ma·ti·tis, Genitiv: cle·ma·ti·ti·dis

Bedeutungen:

[1] Botanik: eine Art der Osterluzei

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen κληματῖτις (klēmatitis)  grc[1][2]

Synonyme:

[1] Cretica

Oberbegriffe:

[1] aristolochia (malum terrae)

Beispiele:

[1] „Inter nobilissimas aristolochiae nomen dedisse gravidae videntur, […]. nostri malum terrae vocant et quattuor genera eius servant: […] tertium longissimae, tenuitate vitis novellae, cuius sit praecipua vis, quae et clematitis vocatur, ab aliis Cretica.“ (Plin. nat. 25,95; von Jean Hardouin aus dem überliefertem clematis konjiziert)[3]
[1] „Emplastrum viride Glyconis chirurgi, quod sui generis meo iudicio superat omnia, vocatur Isis. Accipit haec: […] mali terrae sarmentorum, quibus unguentarii utuntur, dicitur autem aristolochia clematitis, aluminis rotundi, singulorum pondo unciam, murrae, galbani, aloes, singulorum pondo sextantem, cerae pondo trientem, resinae colopboniae pondo IIII vel dua et bessem, olei sextarium unum.“ (Scrib. 206)[4]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „clematitis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1205.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „clematitis
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „clematitis“ Seite 368.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, „clematitis“ Spalte 1331.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, „clematitis“ Spalte 1331.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „clematitis“ Seite 368.
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 148.
  4. Scribonius Largus; Georg Helmreich (Herausgeber): Conpositiones. 1. Auflage. Teubner, Leipzig 1887 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 93.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.