adamantyn

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin adamantinus.[1] First attested in 1563.[2]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /a.daˈman.tɘn/
  • Rhymes: -antɘn
  • Syllabification: a‧da‧man‧tyn

Noun

adamantyn m inan

  1. (obsolete, mineralogy) diamond
    Synonym: diament

Declension

Derived terms

adjective
adjective

References

  1. ^ Krystyna Siekierska (08.03.2012) “ADAMANTYN”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  2. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “adamantyn”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading