auxilior
Latin
Alternative forms
- (active form) auxiliō
Etymology
From auxilium (“help, aid”) + -ō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯kˈsɪ.li.ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯kˈsiː.li.or]
Verb
auxilior (present infinitive auxiliārī or auxiliārier, perfect active auxiliātus sum); first conjugation, deponent
Conjugation
Conjugation of auxilior (first conjugation, deponent)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | auxilior | auxiliāris, auxiliāre |
auxiliātur | auxiliāmur | auxiliāminī | auxiliantur | ||||||
| imperfect | auxiliābar | auxiliābāris, auxiliābāre |
auxiliābātur | auxiliābāmur | auxiliābāminī | auxiliābantur | |||||||
| future | auxiliābor | auxiliāberis, auxiliābere |
auxiliābitur | auxiliābimur | auxiliābiminī | auxiliābuntur | |||||||
| perfect | auxiliātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | auxiliātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | auxiliātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | auxilier | auxiliēris, auxiliēre |
auxiliētur | auxiliēmur | auxiliēminī | auxilientur | ||||||
| imperfect | auxiliārer | auxiliārēris, auxiliārēre |
auxiliārētur | auxiliārēmur | auxiliārēminī | auxiliārentur | |||||||
| perfect | auxiliātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | auxiliātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | auxiliāre | — | — | auxiliāminī | — | ||||||
| future | — | auxiliātor | auxiliātor | — | — | auxiliantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | auxiliārī, auxiliārier1 |
— | auxiliāns | — | |||||||||
| future | auxiliātūrum esse | — | auxiliātūrus | auxiliandus | |||||||||
| perfect | auxiliātum esse | — | auxiliātus | — | |||||||||
| future perfect | auxiliātum fore | — | — | — | |||||||||
| perfect potential | auxiliātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| auxiliandī | auxiliandō | auxiliandum | auxiliandō | auxiliātum | auxiliātū | ||||||||
1The present passive infinitive in -ier is a rare poetic form which is attested.
Synonyms
- (help): adiuvō
Derived terms
- auxiliābundus
- auxiliātiō
- auxiliātor
- auxiliātus
Related terms
References
- “auxilior”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “auxilior”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- auxilior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.