decretio

Latin

Etymology

From dēcernō (decide, determine) +‎ -tiō.

Pronunciation

Noun

dēcrētiō f (genitive dēcrētiōnis); third declension

  1. A decision, decree.
    Synonyms: praeceptum, iussus, ēdictum, ēdictiō, nūntius, scītum, dēcrētum, mandātum, imperium

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative dēcrētiō dēcrētiōnēs
genitive dēcrētiōnis dēcrētiōnum
dative dēcrētiōnī dēcrētiōnibus
accusative dēcrētiōnem dēcrētiōnēs
ablative dēcrētiōne dēcrētiōnibus
vocative dēcrētiō dēcrētiōnēs

Synonyms

References

  • decretio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • "decretio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • decretio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • decretio in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016