decretorius
Latin
Etymology
From dēcernō (“decide, determine”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deː.kreːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.kreˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
dēcrētōrius (feminine dēcrētōria, neuter dēcrētōrium); first/second-declension adjective
- (Late Latin) Of or pertaining to a decision; decisive.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēcrētōrius | dēcrētōria | dēcrētōrium | dēcrētōriī | dēcrētōriae | dēcrētōria | |
| genitive | dēcrētōriī | dēcrētōriae | dēcrētōriī | dēcrētōriōrum | dēcrētōriārum | dēcrētōriōrum | |
| dative | dēcrētōriō | dēcrētōriae | dēcrētōriō | dēcrētōriīs | |||
| accusative | dēcrētōrium | dēcrētōriam | dēcrētōrium | dēcrētōriōs | dēcrētōriās | dēcrētōria | |
| ablative | dēcrētōriō | dēcrētōriā | dēcrētōriō | dēcrētōriīs | |||
| vocative | dēcrētōrie | dēcrētōria | dēcrētōrium | dēcrētōriī | dēcrētōriae | dēcrētōria | |
Synonyms
- (decisive): crisimus
Related terms
Descendants
- English: decretory
- Italian: decretorio
References
- “decretorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- decretorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.