fæla

Icelandic

Etymology

From Old Norse fæla (“to frighten away”), from Proto-Germanic *fēlijaną (“to frighten, terrify”), from *fēlaz (“frightening, terrifying”). Related to Norwegian fæl (“appalling”), Middle High German vālant (“fiend, demon”), Old Norse fála (“troll-woman”).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈfaiːla/
Rhymes: -aiːla

Verb

fæla (weak verb, third-person singular past indicative fældi, supine fælt)

to frighten [with accusative]
Synonyms: hræða, styggja

Conjugation

*fæla* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að fæla
supine sagnbót		fælt
present participle lýsingarháttur nútíðar		fælandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	fæli	fældi	fæli	fældi
	þú	fælir	fældir	fælir	fældir
	hann, hún, það	fælir	fældi	fæli	fældi
plural	við	fælum	fældum	fælum	fældum
	þið	fælið	fælduð	fælið	fælduð
	þeir, þær, þau	fæla	fældu	fæli	fældu

		imperative boðháttur
singular	þú	fæl (þú), fældu
plural	þið	fælið (þið), fæliði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*fælast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að fælast
supine sagnbót		fælst
present participle lýsingarháttur nútíðar		fælandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	fælist	fældist	fælist	fældist
	þú	fælist	fældist	fælist	fældist
	hann, hún, það	fælist	fældist	fælist	fældist
plural	við	fælumst	fældumst	fælumst	fældumst
	þið	fælist	fældust	fælist	fældust
	þeir, þær, þau	fælast	fældust	fælist	fældust

		imperative boðháttur
singular	þú	fælst (þú), fælstu
plural	þið	fælist (þið), fælisti¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*fældur* — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fældur	fæld	fælt	fældir	fældar	fæld
accusative (þolfall)	fældan	fælda	fælt	fælda	fældar	fæld
dative (þágufall)	fældum	fældri	fældu	fældum	fældum	fældum
genitive (eignarfall)	fælds	fældrar	fælds	fældra	fældra	fældra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fældi	fælda	fælda	fældu	fældu	fældu
accusative (þolfall)	fælda	fældu	fælda	fældu	fældu	fældu
dative (þágufall)	fælda	fældu	fælda	fældu	fældu	fældu
genitive (eignarfall)	fælda	fældu	fælda	fældu	fældu	fældu

Derived terms

fæla frá (“to deter from”)

Related terms

Old English

Pronunciation

IPA^(key): /ˈfæːlɑ/

Adjective

fǣla

inflection of fǣle:
1. nominative/accusative feminine plural strong
2. nominative masculine singular weak