hirða

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhɪrða/
    Rhymes: -ɪrða

Etymology 1

Verb

hirða (weak verb, third-person singular past indicative hirti, supine hirt)

  1. to get, to collect, to gather [with accusative]
  2. to tend, to look after, to keep [with accusative]
Conjugation
hirða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að hirða
supine sagnbót hirt
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hirðandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hirði hirti hirði hirti
þú hirðir hirtir hirðir hirtir
hann, hún, það hirðir hirti hirði hirti
plural við hirðum hirtum hirðum hirtum
þið hirðið hirtuð hirðið hirtuð
þeir, þær, þau hirða hirtu hirði hirtu
imperative boðháttur
singular þú hirð (þú), hirtu
plural þið hirðið (þið), hirðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hirðast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að hirðast
supine sagnbót hirst
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hirðandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hirðist hirtist hirðist hirtist
þú hirðist hirtist hirðist hirtist
hann, hún, það hirðist hirtist hirðist hirtist
plural við hirðumst hirtumst hirðumst hirtumst
þið hirðist hirtust hirðist hirtust
þeir, þær, þau hirðast hirtust hirðist hirtust
imperative boðháttur
singular þú hirst (þú), hirstu
plural þið hirðist (þið), hirðisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hirtur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hirtur hirt hirt hirtir hirtar hirt
accusative
(þolfall) 		hirtan hirta hirt hirta hirtar hirt
dative
(þágufall) 		hirtum hirtri hirtu hirtum hirtum hirtum
genitive
(eignarfall) 		hirts hirtrar hirts hirtra hirtra hirtra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hirti hirta hirta hirtu hirtu hirtu
accusative
(þolfall) 		hirta hirtu hirta hirtu hirtu hirtu
dative
(þágufall) 		hirta hirtu hirta hirtu hirtu hirtu
genitive
(eignarfall) 		hirta hirtu hirta hirtu hirtu hirtu
Derived terms
  • hirða um (“to care for, to care about”)
  • hirðir, hirðari (“shepherd, herdsman”)
  • hirðingi (“nomad”)
  • hirðing (“tending, keeping”)

Etymology 2

Noun

hirða f (genitive singular hirðu, no plural)

  1. thrift, thriftiness
Declension
Declension of hirða (sg-only feminine)
singular
indefinite definite
nominative hirða hirðan
accusative hirðu hirðuna
dative hirðu hirðunni
genitive hirðu hirðunnar
Derived terms

Etymology 3

Noun

hirða

  1. indefinite accusative plural of hirðir
  2. indefinite genitive plural of hirðir

Old Norse

Etymology

Inherited from Proto-Germanic *hirdijaną, causative first class weak verb formed to *herdō (“herd”), whence hjǫrð.

Verb

hirða

  1. to keep in a box or chest
  2. to gather (hay)
    hirða hey
    gather hay
  3. to hide, conceal
  4. to mind, care for
    þeir hirtu ekki um líf sitt
    they cared not for life
  5. (negated, with imperative) seek to
    hirð eigi þú at hopa á hæl!
    Don't try to turn on thy heel!

Descendants

  • Icelandic: hirða
  • Old Swedish: hirdha
  • Danish: hyrde
  • Norwegian Nynorsk: hyrda
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.