impurus
Latin
Alternative forms
Etymology
From in- + pūrus (“pure; chaste”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪmˈpuː.rʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [imˈpuː.rus]
Adjective
impūrus (feminine impūra, neuter impūrum, comparative impūrior, superlative impūrissimus, adverb impūrē); first/second-declension adjective
- unclean, filthy, foul, dirty
- (figuratively, in a moral sense) impure, defiled, filthy, infamous, vile
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | impūrus | impūra | impūrum | impūrī | impūrae | impūra | |
| genitive | impūrī | impūrae | impūrī | impūrōrum | impūrārum | impūrōrum | |
| dative | impūrō | impūrae | impūrō | impūrīs | |||
| accusative | impūrum | impūram | impūrum | impūrōs | impūrās | impūra | |
| ablative | impūrō | impūrā | impūrō | impūrīs | |||
| vocative | impūre | impūra | impūrum | impūrī | impūrae | impūra | |
Synonyms
- (impure): adulter, adulterīnus, cinaedicus, immundus, impudīcus, incestus, profānus
Antonyms
- (antonym(s) of “impure”): castus, immaculātus, incorruptus, intemerātus, pudīcus, pūrus, pūtus, absolutus
Derived terms
Descendants
References
- “impurus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “impurus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- impurus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.