incustoditus
Latin
Etymology
From in- (“un-”) + custōdītus (“guarded”), from the perfect passive participle of custōdiō (“to guard”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kʊs.toːˈdiː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iŋ.kus.t̪oˈd̪iː.t̪us]
Adjective
incustōdītus (feminine incustōdīta, neuter incustōdītum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incustōdītus | incustōdīta | incustōdītum | incustōdītī | incustōdītae | incustōdīta | |
| genitive | incustōdītī | incustōdītae | incustōdītī | incustōdītōrum | incustōdītārum | incustōdītōrum | |
| dative | incustōdītō | incustōdītae | incustōdītō | incustōdītīs | |||
| accusative | incustōdītum | incustōdītam | incustōdītum | incustōdītōs | incustōdītās | incustōdīta | |
| ablative | incustōdītō | incustōdītā | incustōdītō | incustōdītīs | |||
| vocative | incustōdīte | incustōdīta | incustōdītum | incustōdītī | incustōdītae | incustōdīta | |
References
- “incustoditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “incustoditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers