rangla
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrauŋla/
- Rhymes: -auŋla
Verb
rangla (weak verb, third-person singular past indicative ranglaði, supine ranglað)
Conjugation
| infinitive nafnháttur | að rangla | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| supine sagnbót | ranglað | |||||
| present participle |
ranglandi | |||||
| indicative |
subjunctive | |||||
| present |
past |
present |
past | |||
| singular | ég | rangla | ranglaði | rangli | ranglaði | |
| þú | ranglar | ranglaðir | ranglir | ranglaðir | ||
| hann, hún, það | ranglar | ranglaði | rangli | ranglaði | ||
| plural | við | rönglum | röngluðum | rönglum | röngluðum | |
| þið | ranglið | röngluðuð | ranglið | röngluðuð | ||
| þeir, þær, þau | rangla | röngluðu | rangli | röngluðu | ||
| imperative boðháttur | ||||||
| singular | þú | rangla (þú), ranglaðu | ||||
| plural | þið | ranglið (þið), rangliði1 | ||||
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
| infinitive nafnháttur | að ranglast | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| supine sagnbót | ranglast | |||||
| present participle |
ranglandist (rare; see appendix) | |||||
| indicative |
subjunctive | |||||
| present |
past |
present |
past | |||
| singular | ég | ranglast | ranglaðist | ranglist | ranglaðist | |
| þú | ranglast | ranglaðist | ranglist | ranglaðist | ||
| hann, hún, það | ranglast | ranglaðist | ranglist | ranglaðist | ||
| plural | við | rönglumst | röngluðumst | rönglumst | röngluðumst | |
| þið | ranglist | röngluðust | ranglist | röngluðust | ||
| þeir, þær, þau | ranglast | röngluðust | ranglist | röngluðust | ||
| imperative boðháttur | ||||||
| singular | þú | ranglast (þú), ranglastu | ||||
| plural | þið | ranglist (þið), ranglisti1 | ||||
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
Derived terms
- rangl (“wandering”)
Swedish
Verb
rangla (present ranglar, preterite ranglade, supine ranglat, imperative rangla)
- (often with a particle like in, omkring, or ut) to move unsteadily, to stagger
- Nisse ranglade in genom dörren
- Nisse staggered in through the door
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | rangla | ranglas | ||
| supine | ranglat | ranglats | ||
| imperative | rangla | — | ||
| imper. plural1 | ranglen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | ranglar | ranglade | ranglas | ranglades |
| ind. plural1 | rangla | ranglade | ranglas | ranglades |
| subjunctive2 | rangle | ranglade | rangles | ranglades |
| present participle | ranglande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.