tifa

Catalan

Etymology

First documented in 1932; probably a regressive derivative of tifarada (piece of shit).

Pronunciation

Noun

tifa m (plural tifes)

  1. (vulgar) shit

Hausa

Etymology

Borrowed from English tipper.

Pronunciation

  • IPA(key): /tíː.fàː/
    • (Standard Kano Hausa) IPA(key): [tíː.ɸàː]

Noun

tīfā̀ f (plural tīfōfī, possessed form tīfàr̃)

  1. dump truck
  2. sand truck

Icelandic

Verb

tifa (weak verb, third-person singular past indicative tifaði, supine tifað)

  1. to tick (make a ticking sound, e.g. of a clock)

Conjugation

tifa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur tifa
supine sagnbót tifað
present participle
tifandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég tifa tifaði tifi tifaði
þú tifar tifaðir tifir tifaðir
hann, hún, það tifar tifaði tifi tifaði
plural við tifum tifuðum tifum tifuðum
þið tifið tifuðuð tifið tifuðuð
þeir, þær, þau tifa tifuðu tifi tifuðu
imperative boðháttur
singular þú tifa (þú), tifaðu
plural þið tifið (þið), tifiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
tifast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að tifast
supine sagnbót tifast
present participle
tifandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég tifast tifaðist tifist tifaðist
þú tifast tifaðist tifist tifaðist
hann, hún, það tifast tifaðist tifist tifaðist
plural við tifumst tifuðumst tifumst tifuðumst
þið tifist tifuðust tifist tifuðust
þeir, þær, þau tifast tifuðust tifist tifuðust
imperative boðháttur
singular þú tifast (þú), tifastu
plural þið tifist (þið), tifisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
tifaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
tifaður tifuð tifað tifaðir tifaðar tifuð
accusative
(þolfall)
tifaðan tifaða tifað tifaða tifaðar tifuð
dative
(þágufall)
tifuðum tifaðri tifuðu tifuðum tifuðum tifuðum
genitive
(eignarfall)
tifaðs tifaðrar tifaðs tifaðra tifaðra tifaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
tifaði tifaða tifaða tifuðu tifuðu tifuðu
accusative
(þolfall)
tifaða tifuðu tifaða tifuðu tifuðu tifuðu
dative
(þágufall)
tifaða tifuðu tifaða tifuðu tifuðu tifuðu
genitive
(eignarfall)
tifaða tifuðu tifaða tifuðu tifuðu tifuðu

Further reading

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈti.fa/
  • Rhymes: -ifa
  • Hyphenation: tì‧fa

Etymology 1

From New Latin, from Ancient Greek τύφη (túphē, a species of cattail).

Noun

tifa f (plural tife)

  1. reedmace, bulrush, cattail (Typha latifolia)
    Synonym: stiancia

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

tifa

  1. inflection of tifare:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Anagrams

Jamamadí

Verb

tifa

  1. (Banawá) to drink water

References

Portuguese

Etymology

Borrowed from New Latin typha, from Ancient Greek τύφη (túphē, Typha angustata, a species of cattail).

Pronunciation

 
  • (Brazil) IPA(key): /ˈt͡ʃi.fɐ/
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈt͡ʃi.fa/

  • Rhymes: -ifɐ
  • Hyphenation: ti‧fa

Noun

tifa f (plural tifas)

  1. cattail (any of several perennial herbs of the genus Typha)

Further reading

Ternate

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈti.fa]

Noun

tifa

  1. the drum, part of the tifa totobuang ensemble

References

  • Rika Hayami-Allen (2001) A descriptive study of the language of Ternate, the northern Moluccas, Indonesia, University of Pittsburgh