virða

Icelandic

From Old Norse virða, from Proto-Germanic *wirþijaną. Related to verður (“valuable, worthy”).

virða (weak verb, third-person singular past indicative virti, supine virt)

*virða* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að virða
supine sagnbót		virt
present participle lýsingarháttur nútíðar		virðandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	virði	virti	virði	virti
	þú	virðir	virtir	virðir	virtir
	hann, hún, það	virðir	virti	virði	virti
plural	við	virðum	virtum	virðum	virtum
	þið	virðið	virtuð	virðið	virtuð
	þeir, þær, þau	virða	virtu	virði	virtu

		imperative boðháttur
singular	þú	virð (þú), virtu
plural	þið	virðið (þið), virðiði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*virðast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að virðast
supine sagnbót		virst
present participle lýsingarháttur nútíðar		virðandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	virðist	virtist	virðist	virtist
	þú	virðist	virtist	virðist	virtist
	hann, hún, það	virðist	virtist	virðist	virtist
plural	við	virðumst	virtumst	virðumst	virtumst
	þið	virðist	virtust	virðist	virtust
	þeir, þær, þau	virðast	virtust	virðist	virtust

		imperative boðháttur
singular	þú	virst (þú), virstu
plural	þið	virðist (þið), virðisti¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

virða