Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *wrangaz, akin to the Common Germanic verb *wringan.
Adjective
vrangr
- twisted
- c. 825, Bragi hinn gamli Boddason, poem about Thor’s fishing
Vildit vrǫngum ofra · vágs byrsendir ǿgi,
hinns mjótygil máva · mǿrar skar fyr Þóri.- The wave’s wind-sender (= Hymir) did not want to raise up the twisted terrifier (= the Midgard serpent),
when he cut the slender string of the seagull-land (fishing line) before Thor.
- wrong, false
Declension
Strong declension of vrangr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
vrangr
|
vrǫng
|
vrangt
|
| accusative
|
vrangan
|
vranga
|
vrangt
|
| dative
|
vrǫngum
|
vrangri
|
vrǫngu
|
| genitive
|
vrangs
|
vrangrar
|
vrangs
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
vrangir
|
vrangar
|
vrǫng
|
| accusative
|
vranga
|
vrangar
|
vrǫng
|
| dative
|
vrǫngum
|
vrǫngum
|
vrǫngum
|
| genitive
|
vrangra
|
vrangra
|
vrangra
|
Declension of comparative of vrangr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
vrengri
|
vrengri
|
vrengra
|
| accusative
|
vrengra
|
vrengri
|
vrengra
|
| dative
|
vrengra
|
vrengri
|
vrengra
|
| genitive
|
vrengra
|
vrengri
|
vrengra
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
vrengri
|
vrengri
|
vrengri
|
| accusative
|
vrengri
|
vrengri
|
vrengri
|
| dative
|
vrengrum
|
vrengrum
|
vrengrum
|
| genitive
|
vrengri
|
vrengri
|
vrengri
|
Strong declension of superlative of vrangr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
vrengstr
|
vrengst
|
vrengst
|
| accusative
|
vrengstan
|
vrengsta
|
vrengst
|
| dative
|
vrengstum
|
vrengstri
|
vrengstu
|
| genitive
|
vrengsts
|
vrengstrar
|
vrengsts
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
vrengstir
|
vrengstar
|
vrengst
|
| accusative
|
vrengsta
|
vrengstar
|
vrengst
|
| dative
|
vrengstum
|
vrengstum
|
vrengstum
|
| genitive
|
vrengstra
|
vrengstra
|
vrengstra
|
Weak declension of superlative of vrangr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
vrengsti
|
vrengsta
|
vrengsta
|
| accusative
|
vrengsta
|
vrengstu
|
vrengsta
|
| dative
|
vrengsta
|
vrengstu
|
vrengsta
|
| genitive
|
vrengsta
|
vrengstu
|
vrengsta
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
vrengstu
|
vrengstu
|
vrengstu
|
| accusative
|
vrengstu
|
vrengstu
|
vrengstu
|
| dative
|
vrengstum
|
vrengstum
|
vrengstum
|
| genitive
|
vrengstu
|
vrengstu
|
vrengstu
|
Descendants
- Norwegian: vrang; (dialectal) vrang’e, vrång’e
- Elfdalian: rwaungg
- Old Danish: wrangær
- Old Swedish: wranger
- Scanian: vránger
- → Old English: wrang (see there for further descendants)
- Later Old West Norse: rangr
Further reading
- Richard Cleasby, Guðbrandur Vigfússon (1874) “vrangr”, in An Icelandic-English Dictionary, 1st edition, Oxford: Oxford Clarendon Press