ηγεμονικός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien ἡγεμονικός, hēgemonikós.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ηγεμονικός | ηγεμονική | ηγεμονικό | |||
| génitif | ηγεμονικού | ηγεμονικής | ηγεμονικού | |||
| accusatif | ηγεμονικό | ηγεμονική | ηγεμονικό | |||
| vocatif | ηγεμονικέ | ηγεμονική | ηγεμονικό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ηγεμονικοί | ηγεμονικές | ηγεμονικά | |||
| génitif | ηγεμονικών | ηγεμονικών | ηγεμονικών | |||
| accusatif | ηγεμονικούς | ηγεμονικές | ηγεμονικά | |||
| vocatif | ηγεμονικοί | ηγεμονικές | ηγεμονικά | |||
ηγεμονικός, iyemonikós \i.ʝe.mo.niˈkos\
- Hégémonique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
- ηγεμόνας
- ηγεμονία
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (ηγεμονικός)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.