κοσμητικός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien κοσμητικός, kosmētikós.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | κοσμητικός | κοσμητική | κοσμητικό | |||
| génitif | κοσμητικού | κοσμητικής | κοσμητικού | |||
| accusatif | κοσμητικό | κοσμητική | κοσμητικό | |||
| vocatif | κοσμητικέ | κοσμητική | κοσμητικό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | κοσμητικοί | κοσμητικές | κοσμητικά | |||
| génitif | κοσμητικών | κοσμητικών | κοσμητικών | |||
| accusatif | κοσμητικούς | κοσμητικές | κοσμητικά | |||
| vocatif | κοσμητικοί | κοσμητικές | κοσμητικά | |||
κοσμητικός, kosmitikós \Prononciation ?\
Apparentés étymologiques
- κόσμημα
- κόσμηση
- κοσμητεία
- κοσμήτορας
- κοσμώ
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (κοσμητικός)
Grec ancien
Adjectif
κοσμητικός, kosmētikós *\Prononciation ?\
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : κοσμητικός
- Français : cosmétique
Références
- « κοσμητικός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.