πόλεμος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien πόλεμος, pólemos.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ο | πόλεμος | οι | πόλεμοι |
| Génitif | του | πολέμου | των | πολέμων |
| Accusatif | τον | πόλεμο | τους | πολέμους |
| Vocatif | πόλεμε | πόλεμοι | ||
πόλεμος, pólemos \ˈpɔ.lɛ.mɔs\ masculin
- Guerre.
Ο Πόλεμος των Άστρων
- La Guerre des étoiles
Grec ancien
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | πόλεμος | οἱ | πόλεμοι | τὼ | πολέμω |
| Vocatif | πόλεμε | πόλεμοι | πολέμω | |||
| Accusatif | τὸν | πόλεμον | τοὺς | πολέμους | τὼ | πολέμω |
| Génitif | τοῦ | πολέμου | τῶν | πολέμων | τοῖν | πολέμοιν |
| Datif | τῷ | πολέμῳ | τοῖς | πολέμοις | τοῖν | πολέμοιν |
πόλεμος, pólemos *\ˈpo.le.mos\ masculin
Variantes
- πτόλεμος (Langue homérique)
Dérivés
- πολεμαρχέω
- πολεμάρχης
- πολεμαρχία
- πολέμαρχος (chef de guerre)
- πολεμέω (être en guerre)
- πολεμήιος (belliqueux)
- πολεμησείω
- πολεμητέος
- πολεμητής
- πολεμικός, πολέμιος (guerrier, de guerre)
- πολεμιστής (guerrier, soldat)
- πολεμίζω (faire la guerre)
- πολεμοποιέω
- πολεμοποιός
- πολεμόω (se faire des ennemis)
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « πόλεμος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.