σοφία
Grec ancien
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ἡ | σοφία | αἱ | σοφίαι | τὼ | σοφία |
Vocatif | σοφία | σοφίαι | σοφία | |||
Accusatif | τὴν | σοφίαν | τὰς | σοφίας | τὼ | σοφία |
Génitif | τῆς | σοφίας | τῶν | σοφιῶν | τοῖν | σοφίαιν |
Datif | τῇ | σοφίᾳ | ταῖς | σοφίαις | τοῖν | σοφίαιν |
σοφία, sophía féminin (Ancienne écriture : σοϕία)
Variantes
- σοφίη (Ionien)
Prononciation
- *\so.pʰí.aː\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\soˈpʰi.a\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\soˈɸi.a\ (Koinè (IVe siècle))
- *\soˈfi.a\ (Byzance (Xe siècle))
- *\soˈfi.a\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.