σοφός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien σοφός, sophós.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | σοφός | σοφή | σοφό | |||
| génitif | σοφού | σοφής | σοφού | |||
| accusatif | σοφό | σοφή | σοφό | |||
| vocatif | σοφέ | σοφή | σοφό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | σοφοί | σοφές | σοφά | |||
| génitif | σοφών | σοφών | σοφών | |||
| accusatif | σοφούς | σοφές | σοφά | |||
| vocatif | σοφοί | σοφές | σοφά | |||
σοφός (sofós) \sɔ.ˈfɔs\
- Raisonnable, sage, sensé.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ο | σοφός | οι | σοφοί |
| Génitif | του | σοφού | των | σοφών |
| Accusatif | τον | σοφό | τους | σοφούς |
| Vocatif | σοφέ | σοφοί | ||
σοφός (sofós) \sɔ.ˈfɔs\ masculin
- Sage.
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (σοφός)
Grec ancien
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | σοφός | σοφή | σοφόν | |||
| vocatif | σοφέ | σοφή | σοφόν | |||
| accusatif | σοφόν | σοφήν | σοφόν | |||
| génitif | σοφοῦ | σοφῆς | σοφοῦ | |||
| datif | σοφῷ | σοφῇ | σοφῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | σοφώ | σοφά | σοφώ | |||
| vocatif | σοφώ | σοφά | σοφώ | |||
| accusatif | σοφώ | σοφά | σοφώ | |||
| génitif | σοφοῖν | σοφαῖν | σοφοῖν | |||
| datif | σοφοῖν | σοφαῖν | σοφοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | σοφοί | σοφαί | σοφά | |||
| vocatif | σοφοί | σοφαί | σοφά | |||
| accusatif | σοφούς | σοφάς | σοφά | |||
| génitif | σοφῶν | σοφῶν | σοφῶν | |||
| datif | σοφοῖς | σοφαῖς | σοφοῖς | |||
σοφός, sophós *\so.ˈpʰos\ (adverbe : σοφῶς ; comparatif : σοφώτερος ; superlatif : σοφώτατος)
- Habile.
- (En parlant de l’intelligence ou du caractère)
- Prudent, sage.
- (En particulier) Initié à la sagesse.
- (En particulier) Ingénieux, fin, rusé.
Dérivés
- ἀφιλόσοφος
- ἀγροικόσοφος
- ἀκρόσοφος
- ἄσοφος
- αὐτόσοφος
- βαθυσοφός
- διάσοφος
- δοξοματαιόσοφος
- δοξόσοφος
- δοκησίσοφος
- ἐθελοφιλόσοφος
- ἐμφιλόσοφος
- ἔνσοφος
- ἐπίσσοφος
- φιλόσοφος
- ἡμίσοφος
- ἰατροφιλόσοφος
- μικρόσοφος
- μισόσοφος
- μωρόσοφος
- ὀφθαλμόσοφος
- οἰησίσοφος
- πάνσοφος
- παντόσοφος
- πάσσοφος
- πολύσοφος
- πρωκτόσοφος
- θεόσοφος
- θυμόσοφος
- σοφία
- σόφισμα
- σοφισματικός
- σοφισμάτιον
- σοφισματώδης
- σοφισμός
- σοφιστάς
- σοφιστεία
- σοφιστέον
- σοφιστέος
- σοφίστευμα
- σοφιστεύω
- σοφιστήριον
- σοφιστής
- σοφιστιάω
- σοφιστικός
- σοφιστορήτωρ
- σοφίστρια
- σοφίζω, σοφίζομαι
- Σοφοκλῆς
- σοφόνοος
- σοφόνους
- σοφοτέχνης
- σοφόω
- τρίσοφος
- ὑπέρσοφος
- ὑπόσοφος
- χειρίσοφος
- χειρόσοφος
- ζωόσοφος
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
- « σοφός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en anglais, sous licence CC BY-SA 4.0 : σοφός. (liste des auteurs et autrices)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.