φθορά

Grec

Étymologie

Du grec ancien φθορά, phthorá.

Nom commun

φθορά, fthorá \Prononciation ?\ féminin

  1. Dégradation, détérioration.
    • η φθορά των ηθών στην κοινωνία της αρχαίας Κορίνθου ήταν πολύ μεγάλη.
      la décadence des mœurs dans la société de l'ancienne Corinthe était très grande.

Dérivés

  • φθοροποιός

Apparentés étymologiques

Références

  • Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (φθορά)

Grec ancien

Étymologie

Déverbal de φθείρω, phtheírô détruire »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif φθορά αἱ φθοραί τὼ φθορά
Vocatif φθορά φθοραί φθορά
Accusatif τὴν φθοράν τὰς φθοράς τὼ φθορά
Génitif τῆς φθορᾶς τῶν φθορῶν τοῖν φθοραῖν
Datif τῇ φθορ ταῖς φθοραῖς τοῖν φθοραῖν

φθορά, phthorá *\pʰtʰo.ˈraː\ féminin

  1. Perdition, perte, ruine, destruction.
  2. Action de corrompre, corruption, séduction.
    • Ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν.  (Nouveau Testament, Galates 6/8)
      Parce qu'en semant pour soi selon la chair, récoltera, par la suite, de la chair, la corruption.
  3. (Peinture) Dégradation de couleur, affaiblissement de teinte.

Variantes

Dérivés

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.