φοῖνιξ

Voir aussi : Φοῖνιξ

Grec ancien

Étymologie

Mot probablement phénicien[1]. Voir cependant φοινός, phoinós rouge-sang ») et φοινίσσω, phoiníssō rougir »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif φοῖνιξ οἱ φοίνικες τὼ φοίνικε
Vocatif φοῖνιξ φοίνικες φοίνικε
Accusatif τὸν φοίνικα τοὺς φοίνικας τὼ φοίνικε
Génitif τοῦ φοίνικος τῶν φοινίκων τοῖν φοινίκοιν
Datif τῷ φοίνικι τοῖς φοίνιξι
φοίνιξιν
τοῖν φοινίκοιν

φοῖνιξ, phoînix masculin

  1. Pourpre.
  2. Palmier-dattier.
  3. (Mythologie) Phénix.
    • ἢν μὴ φοίνικος ἔτη βιώσῃ  (Lucien, Hermotimos ou les Sectes)
      ền mề phoίnikos étê biốsêi
      s’il n’a vécu l’âge du phénix
    • ἔστι δὲ καὶ ἄλλος ὄρνις ἱρός, τῷ οὔνομα φοῖνιξ.  (Ηérodote, Histoires, 2, 73, Ve siècle av. J.-C.)
      ésti dè kaì állos órnis hirós, tỗi oúnoma phoînix.
      On range aussi dans la même classe un autre oiseau qu’on appelle phénix.  (Pierre-Henri Larcher, Histoire d’Hérodote, livre II, page 173, 1850)

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Prononciation

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.