Tutilina

Latin

Étymologie

De tutela (« tutelle »).

Nom commun

Cas Singulier
Nominatif Tutilină
Vocatif Tutilină
Accusatif Tutilinăm
Génitif Tutilinae
Datif Tutilinae
Ablatif Tutilinā

Tutilina \Prononciation ?\ féminin

  1. (Religion) Divinité tutélaire.
    • Sunt singulorum, uti natalium fulgurumque susceptiones, item funerum atque expiationum: apud veteres quoque qui nominasset Salutem Semoniam Seiam Segetiam Tutilinam ferias observabat: item flaminica quotiens tonitrua audisset feriata erat, donec placasset deos.  (Macrobe, Saturnalia, I, 16)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • Nec saltem potuerunt unam Segetiam talem inuenire, cui semel segetes commendarent, sed sata frumenta, quamdiu sub terra essent, praepositam uoluerunt habere deam Seiam; cum uero iam essent super terram et segetem facerent, deam Segetiam; frumentis uero collectis atque reconditis, ut tuto seruarentur, deam Tutilinam praeposuerunt. cui non sufficere uideretur illa Segetia, quamdiu seges ab initiis herbidis usque ad aristas aridas perueniret?  (Augustin, De civitate Dei, IV)
      On n’a même pas trouvé une divinité assez vigilante pour lui donner exclusivement la direction des moissons: on a recommandé à Séia les semences, pendant qu’elles sont encore en terre; à Segetia, les blés quand ils sont levés; à Tutilina, la tutelle des récoltes et des grains, quand ils sont recueillis dans les greniers.  (traduction)

Variantes

Références

  • « Tutilina », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 1617)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.