alma

Voir aussi : Alma, álma

Français

Étymologie

De l’arabe الماء, al-mà eau »)[1].

Nom commun

SingulierPluriel
alma almas
\al.ma\

alma \al.ma\ féminin

  1. (Alchimie) (Désuet) Eau, eau philosophique dans le langage des philosophes hermétiques.
    • Alme ou alma. Eau philosophique.  (Antoine Joseph Pernety, Dictionnaire mytho-hermétique, Paris, 1758, page 25)

Traductions

Prononciation

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Références

  1. Louis Marcel Devic, Dictionnaire étymologique des mots français d’origine orientale, Impr. nationale, 1876, page 9

Azéri

Étymologie

Du proto-turc *alma-, lui-même vraisemblablement emprunté à une ancienne langue européenne[1].

Nom commun

Singulier Pluriel
Nominatif alma
almalar
Accusatif almanı
almaları
Génitif almanın
almaların
Datif almaya
almalara
Locatif almada
almalarda
Ablatif almadan
almalardan

alma \ɑl.ˈmɑ\ (voir les formes possessives)

  1. (Botanique) Pomme.

Prononciation

Références

Espagnol

Étymologie

(Nom 1) Du latin anima.
(Nom 2) De l’hébreu ‘almá.

Nom commun 1

SingulierPluriel
alma almas

alma \ˈal.ma\ féminin

  1. Âme.
  2. Esprit.

Dérivés

  • alma de caballo
  • alma de cántaro
  • alma de Caín
  • alma de Dios
  • alma de Judas
  • alma del negocio

Nom commun 2

SingulierPluriel
alma almas

alma \ˈal.ma\ féminin

  1. Vierge.

Prononciation

  • Amérique latine : écouter « alma [ˈal.ma] »
  • Carthagène des Indes (Colombie) : écouter « alma [ˈal.ma] »

Références

Gagaouze

Étymologie

Du proto-turc *alma-, lui-même vraisemblablement emprunté à une ancienne langue européenne[1].

Nom commun

alma \aɫma\

  1. (Botanique) Pomme.

Dérivés

Références

Hongrois

Étymologie

Du turc alma.

Nom commun

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif alma almák
Accusatif almát almákat
Datif almának almáknak
Instrumental almával almákkal
Causal-final almáért almákért
Translatif almává almákká
Terminatif almáig almákig
Essif formel almaként almákként
Essif modal - -
Inessif almában almákban
Superessif almán almákon
Adessif almánál almáknál
Illatif almába almákba
Sublatif almára almákra
Allatif almához almákhoz
Élatif almából almákból
Délatif almáról almákról
Ablatif almától almáktól
Possessif non-attributif singulier almáé almáké
Possessif non-attributif pluriel almáéi almákéi
Possession
Personne Singulier Pluriel
Première personne du singulier almám almájaim
Deuxième personne du singulier almád almájaid
Troisième personne du singulier almája almájai
Première personne du pluriel almánk almájaink
Deuxième personne du pluriel almátok almájaitok
Troisième personne du pluriel almájuk almájaik

alma \ɒl.mɒ\ (pluriel : almák)

  1. (Botanique) Pomme.

Prononciation

Italien

Étymologie

Du latin anima.

Nom commun

alma \Prononciation ?\ féminin

  1. Âme.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Kotava

Étymologie

Racine inventée arbitrairement[1].

Nom commun

alma \ˈalma\ (Indénombrable)

  1. Peau (matière).
    • Kan ina va jinafa alma lyová.  (vidéo, Luce Vergneaux, Yona Blafotafa Imwa, 2021)
      J’en prends pour pigmenter ma peau.

Dérivés

Prononciation

  • France : écouter « alma [ˈalma] »

Références

  • « alma », dans Kotapedia
  1. Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.

Latin

Forme d’adjectif

alma \Prononciation ?\

  1. Nominatif féminin singulier de almus.
  2. Vocatif féminin singulier de almus.
  3. Ablatif féminin singulier de almus.
  4. Nominatif neutre pluriel de almus.
  5. Vocatif neutre pluriel de almus.
  6. Accusatif neutre pluriel de almus.

Néo-araméen assyrien

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

alma \Prononciation ?\

  1. Gens.
Notes

Forme du dialecte d’Urmia parlé en Arménie. L’orthographe latine est celle en usage dans les années 1930.

Références

  • Q. I. Marogulov, Grammaire néo-syriaque pour écoles d’adultes (dialecte d’Urmia), traduction d’Olga Kapeliuk, Geuthner, Paris, 1976

Papiamento

Étymologie

Du portugais alma.

Nom commun

alma féminin

  1. Âme.

Portugais

Étymologie

Du latin anima.

Nom commun

alma féminin

  1. Âme.
  2. Esprit.

Synonymes

Prononciation

Anagrammes

Quenya

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

alma- Singulier Duel Pluriel partitif Pluriel
Nominatif almaalmatalmalialmar
Génitif almoalmatoalmalionalmaron
Possessif almavaalmatwaalmalivaalmaiva
Locatif almassëalmatsëalmalissenalmassen
Ablatif almalloalmaltoalmalillo
ou almalillon
almallon
ou almallor
Allatif almannaalmantaalmalinaralmannar
Datif almanalmantalmalinalmain
Instrumental almanenalmantenalmalinenalmainen
(Accusatif) almáalmatalmalíalmaí
(Respectif) almasalmatesalmalisalmais

alma \Prononciation ?\ nominatif singulier

  1. Bonne fortune
  2. Richesse, prospérité

Synonymes

Tatar de Crimée

Étymologie

Du proto-turc *alma-, lui-même vraisemblablement emprunté à une ancienne langue européenne[1].

Nom commun

alma \aɫma\

  1. (Botanique) Pomme.

Références

Turc

Étymologie

Du proto-turc *alma-, lui-même vraisemblablement emprunté à une ancienne langue européenne[1].

Nom commun

alma \Prononciation ?\

  1. (Botanique) (Désuet) Variante de elma.

Prononciation

Références

Turkmène

Étymologie

Du proto-turc *alma-, lui-même vraisemblablement emprunté à une ancienne langue européenne[1].

Nom commun

alma \aɫma\

  1. (Botanique) Pomme.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.