anĉo
: anco
Espéranto
Étymologie
- (Date à préciser) Composé de la racine anĉ (« anche ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | anĉo \ˈan.tʃo\ |
anĉoj \ˈan.tʃoj\ |
Accusatif | anĉon \ˈan.tʃon\ |
anĉojn \ˈan.tʃojn\ |
anĉo \ˈan.tʃo\ mot-racine 9OA
Apparentés étymologiques
→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine anĉ . Racine:espéranto/anĉ/dérivés
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « anĉo [Prononciation ?] »
Voir aussi
- anĉo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Bibliographie
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (vérifié)
- anĉo sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- anĉo sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine "anĉ-" présente dans la 9a Oficiala Aldono de 2007 (R de l’Akademio de Esperanto).
- Racine "-o" présente dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » ( de l’Akademio de Esperanto).
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.