avius
Breton
Étymologie
- Du moyen breton auius[1][2].
- Dérivé de avi (« envie (jalouse) »), avec le suffixe -us.
Adjectif
Nature | Forme |
---|---|
Positif | avius |
Comparatif | aviusocʼh |
Superlatif | aviusañ |
Exclamatif | aviusat |
avius \a.ˈviː.ys\
Références
- Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 81b
Synonymes
- erezus
- gourvennek
- gourvennus
- gwarizius
Latin
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | avius | aviă | avium | aviī | aviae | aviă |
Vocatif | avie | aviă | avium | aviī | aviae | aviă |
Accusatif | avium | aviăm | avium | aviōs | aviās | aviă |
Génitif | aviī | aviae | aviī | aviōrŭm | aviārŭm | aviōrŭm |
Datif | aviō | aviae | aviō | aviīs | aviīs | aviīs |
Ablatif | aviō | aviā | aviō | aviīs | aviīs | aviīs |
āvius \Prononciation ?\
- Impraticable, inaccessible, écarté.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
- āvium (« trou perdu, lieu non fréquenté »)
Références
- [1] « avius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.