azenigintino

Espéranto

Étymologie

Substantif composé de la racine azeno (« âne »), des suffixes verbaux -ig- (« rendre, amener à ») et -int- (« participe actif passé »), du suffixe -in- (« sexe féminin ») et de la terminaison -o (« substantif ») .

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif azenigintino
\a.zɛ.ni.ɡin.ˈti.nɔ\
azenigintinoj
\a.zɛ.ni.ɡin.ˈti.nɔj\
Accusatif azenigintinon
\a.zɛ.ni.ɡin.ˈti.nɔn\
azenigintinojn
\a.zɛ.ni.ɡin.ˈti.nɔjn\
Temps Passé Présent Futur
Indicatif azenigisazenigasazenigos
Participe actif azeniginta(j,n) azeniganta(j,n) azenigonta(j,n)
Participe passif azenigita(j,n) azenigata(j,n) azenigota(j,n)
Adverbe actif azeniginte azenigante azenigonte
Adverbe passif azenigite azenigate azenigote
Substantif
actif
azeniginto(j,n)
azenigintino(j,n)
azeniganto(j,n)
azenigantino(j,n)
azenigonto(j,n)
azenigontino(j,n)
Subst. passif azenigito(j,n)
azenigitino(j,n)
azenigato(j,n)
azenigatino(j,n)
azenigoto(j,n)
azenigotino(j,n)
Mode Conditionnel Subj. / Impér. Infinitif
Présent azenigusazenigu azenigi
voir le modèle “eo-conj”

azenigintino \a.zɛ.ni.ɡin.ˈti.nɔ\

  1. Substantif féminin du participe actif passé du verbe azenigi. Celle qui a fait passer pour âne.

Apparentés étymologiques

  • pour les apparentés, voir la fiche de azeno

Voir aussi

  • azeno sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.