baraer

Breton

Étymologie

(1499)[1] Du moyen breton baraer[1]. Dérivé de bara pain »), avec le suffixe -er.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté baraer baraerien baraerion
Adoucissante varaer varaerien varaerion
Durcissante paraer paraerien paraerion

baraer \baˈraɛr\ masculin (pour une femme, on dit : baraerez)

  1. Panetier.
    • Baraer ar roue.
      Panetier du roi.
  2. (Par extension) Boulanger.
    • Tost d’am zi e veve Mariig Noel […] hag he breur Joachim, a laboure er vourcʼh evel mevel baraer.  (Goulven Jacq, Pinvidigezh ar paour, Al Liamm, 1977, page 117)
      Près de ma maison vivaient Mariig Noel et son frère Joachim, qui travallait au bourg comme aide-boulanger.
    • Dercʼhel a ra ar gouarnamant war ar varaerien da ober gant bleud ar vro mesket gant hini enporzhiet, met ne da ket hep klemmoù !  (Alan Heussaff, Douaroniezh Iwerzhon, in Al Liamm, no 120, janvier-février 1967, page 117)
      Le gouvernement fait pression sur les boulangers pour qu’ils utilisent la farine du pays mélangée à celle importée, mais cela ne va pas sans plaintes !

Synonymes

Dérivés

  • baraerdi
  • baraerezh

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.