beajour-kenwerzh

Breton

Étymologie

Composé de beajour voyageur ») et de kenwerzh commerce »).

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté beajour-kenwerzh beajourien-genwerzh beajourion-genwerzh
Adoucissante veajour-kenwerzh veajourien-genwerzh veajourion-genwerzh
Durcissante peajour-kenwerzh peajourien-genwerzh peajourion-genwerzh

beajour-kenwerzh \ˌbe.a.ʒur.ˈkɛn.wɛrs\ masculin (pour une femme, on dit : beajourez-kenwerzh)

  1. (Commerce) Voyageur de commerce.
    • Ar pezh a servije da dog d’ an ostizez en doa dedennet ar beajour-kenwerzh e-pad ur pennadig.  (Ronan Huon, Dibenn an deiz, in Al Liamm, no 65, novembre-décembre 1957, page 21)
      Ce qui servait de chapeau à la cliente avait intéressé le voyageur de commerce pendant un petit instant.
    • Er burev e oa gant va zad an den-se, Lenoir, e veajour-kenwerzh.  (Roparz Hemon, Diamantoù Keroulaz, Al Liamm, 1964, page 66)
      Cet homme-là, Lenoir, son voyageur de commerce, était avec mon père dans le bureau.

Variantes

  • beajer-kenwerzh

Références

  • Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 71a
  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 277b, 1410a
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.