binioù

Voir aussi : biniou

Breton

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
→ voir beni.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté binioù biniaouioù biniawoù
Adoucissante vinioù viniaouioù viniawoù
Durcissante pinioù piniaouioù piniawoù

binioù \bĩ.ˈniː.u\ masculin

  1. (Musique) Cornemuse, biniou.
    • « Eur biniou a zo ganez ? »
      « Na biniou na bombard. »
       (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 270)
      « Tu as un biniou (avec toi) ? »
      « Ni biniou ni bombarde. »

Synonymes

  • sacʼh-binioù

Dérivés

Prononciation

Voir aussi

Références

  • « biniou » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 68a, 155b
  • Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 83a
  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 159b, 316b
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.