cateia
Gaulois
Étymologie
Références
- [1] Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 2-87772-237-6 (ISSN 0982-2720), page 110
- [2] Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, 2004, ISBN 978-2729115296, page 71
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | cateiă | cateiae |
Vocatif | cateiă | cateiae |
Accusatif | cateiăm | cateiās |
Génitif | cateiae | cateiārŭm |
Datif | cateiae | cateiīs |
Ablatif | cateiā | cateiīs |
cateia \ka.ˈteː.i̯a\ féminin
- (Armement) Arme des Gaulois, antique boomerang.
Teutonico ritu torquere cateias.
— (Virgile, En. 7, 741)- lancer les catéias à la façon des Teutons.
Haec et cateia, quam Horatius caiam dicit. Est enim genus Gallici teli ex materia quam maxime lenta, quae iacta quidem non longe propter gravitatem evolat, sed quo pervenit, vi nimia perfringit; quod si ab artifice mittatur, rursum redit ad eum qui misit.
— (Isidore de Séville, Etymologiarum libri)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Références
- « cateia », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « cateia », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.