cocarro

Occitan

Étymologie

De l'espagnol cucarro, dérivé de cuco.

Nom commun

Singulier Pluriel
cocarro
\kuˈkaru\
cocarros
\kuˈkarus\

cocarro \kuˈkaru\ masculin (pour une femme, on dit : cocarra) (graphie normalisée)

  1. Coquin, gredin, canaille.
    • A prepaus, ara que mon istòria comença, vos dirai d'ont me ven aquel nom, que tot cocarro que pareis, lo cambiariái pas contra aquel del gran rei Catòrze.
      À propos, maintenant que mon histoire commence, je vais vous dire d'où me vient ce nom que, tout canaille qu'il paraît, je n'échangerais pas contre celui du grand roi Quatorze.  (Jean-Baptiste Fabre, Istòria de Joan-l’an-pres, adaptation à la graphie classique par Patric Sauzet, traduction française Patric Sauzet et Felip Gardy, 1988, CRDP Montpellier)

Dérivés

Synonymes

Prononciation

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.