cupidus

Latin

Étymologie

Dérivé de cupio convoiter »), avec le suffixe -idus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif cupidus cupidă cupidum cupidī cupidae cupidă
Vocatif cupide cupidă cupidum cupidī cupidae cupidă
Accusatif cupidum cupidăm cupidum cupidōs cupidās cupidă
Génitif cupidī cupidae cupidī cupidōrŭm cupidārŭm cupidōrŭm
Datif cupidō cupidae cupidō cupidīs cupidīs cupidīs
Ablatif cupidō cupidā cupidō cupidīs cupidīs cupidīs

cupidus \Prononciation ?\

  1. Désirant, qui désire, qui aime, passionné.
    • cupidus in cognoscenda rerum natura  (Cicéron. Off. 1, 43, 154)
      désirant connaître la vérité.
  2. Cupide, avide.
    • eum cupidum rerum novarum, cupidum imperi cognoverat  (César, BG. 5)
      il savait son goût de l’aventure, sa soif de domination.
  3. Amoureux, d’où partial.
    • cupidus Verris  (Cicéron)
      partial pour Verrès.

Dérivés

  • cupidē avec envie, avidement »)
  • cupidinarii débauchés »)
  • cupiditas cupidité »)
  • Cupido Cupidon »)
  • cupido désir, envie »)
    • procupido amour anticipé »)
  • multicupidus qui a beaucoup de désirs »)
  • praecupidus passionné pour, très avide de »)
    • praecupidē de façon très passionnée »)

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.