defect

Voir aussi : défect

Anglais

Étymologie

Du latin defectus.

Nom commun

SingulierPluriel
defect
\ˈdiː.fɛkt\
defects
\ˈdiː.fɛkts\

defect \ˈdiː.fɛkt\

  1. Défaut, dégât, vice.

Vocabulaire apparenté par le sens

Verbe

Temps Forme
Infinitif to defect
\dɪˈfɛkt\
Présent simple,
3e pers. sing.
defects
\dɪˈfɛkts\
Prétérit defected
\dɪˈfɛk.tɪd\
Participe passé defected
\dɪˈfɛk.tɪd\
Participe présent defecting
\dɪˈfɛk.tɪŋ\
voir conjugaison anglaise

defect \dɪˈfɛkt\ intransitif

  1. Passer à l'ennemi, faire défection.

Dérivés

Prononciation

Voir aussi

  • defect sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais) 

Néerlandais

Étymologie

Du latin defectus.

Nom commun

defect neutre

  1. Défaut, vice, malfaçon, panne.
    • mechanisch defect.
      défaillance mécanique.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 98,9 % des Néerlandais.

Prononciation

Adjectif

defect

  1. Défectueux, cassé.
    • een defecte machine : une machine en panne.
    • defect maken : détraquer.
    • defect raken : tomber en panne.
    • het (telefoon)toestel is defect : l’appareil est en dérangement.

Synonymes

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.