deliktulo

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine delikt, du suffixe -ul- (« individu ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif deliktulo
\de.lik.ˈtu.lo\
deliktuloj
\de.lik.ˈtu.loj\
Accusatif deliktulon
\de.lik.ˈtu.lon\
deliktulojn
\de.lik.ˈtu.lojn\

deliktulo \de.lik.ˈtu.lo\

  1. Délinquant.
    • En la fortikaĵa malsanulejo kuŝis deliktulo kondamnita al pafmorto, ĉefserĝento Lemaninsky.  (Otto Ginz, Stanislav Kamaryt, C̀eĥoslevaka antologic  lire en ligne)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

  • deliktinto

Prononciation

Références

    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.