dindan

Breton

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Préposition

Personne Forme
1re du sing. dindanon
2e du sing. dindanout
3e masc. du sing. dindanañ
3e fém. du sing. dindani
1re du plur. dindanomp
2e du plur. dindanocʼh
3e du plur. dindano
ou dindane
Impersonnel dindanor

dindan \dĩnˈdãːn\

  1. Sous.
    • Lom a lammas dreist ar c’hleuz hag a gemeras plas e-kichen Job, dindan ar raden hir.  (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 72)
      Guillaume sauta par-dessus le talus et prit place près de Joseph, sous les fougères hautes.

Variantes

Dérivés

Adverbe

dindan \dĩnˈdãːn\

  1. Dessous.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.