feliĉo

Espéranto
Dans d’autres systèmes d’écriture : felicxo, felicho

Étymologie
(Date à préciser) Composé de la racine feliĉ (« heureux ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif feliĉo
\fe.'li.t͡ʃo\		 feliĉoj
\fe.'li.t͡ʃoj\
Accusatif feliĉon
\fe.'li.t͡ʃon\		 feliĉojn
\fe.'li.t͡ʃojn\

feliĉo \fe.ˈli.t͡ʃo\

  1. Bonheur.
    • Mi havis feliĉon de l’ tago, kiam mi estis ĉe vi la lastan fojon; mi ĉiuflanke fariĝis tre bonhava. — (L. L. Zamenhof, Dua Libro de l’ lingvo Internacia, 1888)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Antonymes

Prononciation
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.