fingringo

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine fingr (« doigt »), du suffixe -ing- (« contenant partiel ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif fingringo
\fin.ˈɡrin.ɡo\
fingringoj
\fin.ˈɡrin.ɡoj\
Accusatif fingringon
\fin.ˈɡrin.ɡon\
fingringojn
\fin.ˈɡrin.ɡojn\

fingringo \fin.ˈɡrin.ɡo\

  1. (Couture) Dé à coudre.
    • Kudra fingringo.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • Por ne piki la fingron ĉe l’ kudrado, oni portas fingringon.  (L. L. Zamenhof, Dua Libro de l’ lingvo Internacia, 1888)
      Pour ne pas se piquer le doigt pendant la couture, on porte un dé à coudre.
    • Kvara tago: Antaŭtagmeze oni donis al mi tondilon, kudrilon, tutan kudrilon, fadenon kaj fingringon.  (Hans-Georg Kaiser, Mortula ŝipo, 1995  lire en ligne)
      Quatrième jour : Le matin, on m’a donné des ciseaux, une aiguille, du fil et un dé à coudre.

Hyperonymes

Apparentés étymologiques

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine fingr . Racine:espéranto/fingr/dérivés

Prononciation

Voir aussi

  • fingringo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Bibliographie

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.