genitus
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | gĕnĭtus | gĕnĭtūs |
Vocatif | gĕnĭtus | gĕnĭtūs |
Accusatif | gĕnĭtum | gĕnĭtūs |
Génitif | gĕnĭtūs | gĕnĭtuum |
Datif | gĕnĭtūi ou gĕnĭtū |
gĕnĭtibus |
Ablatif | gĕnĭtū | gĕnĭtibus |
gĕnĭtŭs \Prononciation ?\ masculin
- Procréation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | genitus | genită | genitum | genitī | genitae | genită |
Vocatif | genite | genită | genitum | genitī | genitae | genită |
Accusatif | genitum | genităm | genitum | genitōs | genitās | genită |
Génitif | genitī | genitae | genitī | genitōrŭm | genitārŭm | genitōrŭm |
Datif | genitō | genitae | genitō | genitīs | genitīs | genitīs |
Ablatif | genitō | genitā | genitō | genitīs | genitīs | genitīs |
gĕnĭtus \Prononciation ?\ masculin
- Participe passé de gigno : Né de, issu de.
Quare et beatus Augustinus Spiritum quoque ipsum negat esse ingenitum sicut et genitum, ubi scilicet de incarnatione Domini disserens inter caetera meminit dicens Spiritum quoque Sanctum non ingenitum neque genitum, sed ex Patre Filioque procedentem.
- Pierre Abélard, Theologia christiana
Dérivés
- congenitus (« né avec »)
- ingenitus (« incréé »)
- primogenitus (« aîné, premier-né »)
- unigenitus (« unique (fils) »)
Références
- « genitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.