gwrizienn
Breton
Étymologie
Nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | gwrizienn | gwrizioù |
Adoucissante | wrizienn | wrizioù |
Durcissante | kwrizienn | kwrizioù |
gwrizienn \ˈɡ(w)ʁi(z)jɛ̃n\ féminin
- (Anatomie, Médecine) Racine (plante, dent).
- (Sens figuré) Origine, base.
Dérivés
- gwriziañ
- gwrizienn-ruz
- gwrizienn-vamm
- gwrizienn-vestr
- gwrizienn-vrug
- gwriziennañ
- gwriziennek
- gwriziennus
- gwrizius
Prononciation
- France (Bretagne) : écouter « gwrizienn [Prononciation ?] »
Références
- Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.