hidrogen
: hidrogén
Azéri
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Nominatif | hidrogen |
hidrogenlər |
Accusatif | hidrogeni |
hidrogenləri |
Génitif | hidrogenin |
hidrogenlərin |
Datif | hidrogenə |
hidrogenlərə |
Locatif | hidrogendə |
hidrogenlərdə |
Ablatif | hidrogendən |
hidrogenlərdən |
hidrogen \Prononciation ?\ (voir les formes possessives)
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « hidrogen [Prononciation ?] »
- Bakou (Azerbaïdjan) : écouter « hidrogen [Prononciation ?] » (débutant)
Breton
Étymologie
- Du français hydrogène.
Nom commun
hidrogen \i.ˈdroː.ɡɛn\ masculin
- (Chimie) Hydrogène (élément).
Un dra souezhus e oa evidomp-ni, gwelout ar marichal o sparfañ dour evelse, ur mister zoken, ken na glevjomp ar respont gant ar skolaer o tiskleriañ deomp perzhioù an traoù drol-se a vez graet anezho hidrogen hag oksigen…
— (Marsel Klerg, An eostig-bailh, in Al Liamm, no 31, mars-avril 1952, page 42)- C’était une chose surprenante pour nous, de voir le maréchal ferrant asperger d’eau ainsi, un mystère même, jusqu’à ce que nous entendions la réponse de notre instituteur nous expliquant ces choses étranges que l’on appelle hydrogène et oxygène…
- (Chimie) Hydrogène (gaz).
Kregiñ a raer d’ober gant an hidrogen un tammig ivez evit an treuzdougen.
— (Y.Y. ar Gov, Brudañ implij an hidrogen, in Ya !, no 904, 7 octobre 2022, page 5)- On commence à utiliser un peu l’hydrogène pour le transport aussi.
Dérivés
- anhidrogenet
- dihidrogen
- dihidrogenañ
- dihidrogenet
- hidrogenad
- hidrogenadur
- hidrogenañ
- hidrogenosulfidenn
Catalan
Étymologie
- Du français hydrogène.
Prononciation
- Espagne (Villarreal) : écouter « hidrogen [Prononciation ?] »
Indonésien
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Prononciation
- Sleman (Indonésie) : écouter « hidrogen [Prononciation ?] »
Malais
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Roumain
Étymologie
- Du français hydrogène.
Nom commun
neutre | Singulier | Pluriel | ||
---|---|---|---|---|
cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
Nominatif Accusatif |
hidrogen | hidrogenul | - | - |
Datif Génitif |
hidrogen | hidrogenului | - | - |
Vocatif | hidrogenule | - |
hidrogen \çi.dro.ˈd͡ʒɛn\ neutre
Dérivés
- dihidrogen
- hidrat
- hidrogenare
- hidrogenat
- hidroxid
- hidroxil
éléments chimiques en roumain | Suivi de heliu |
---|
Slovène
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
---|---|---|---|
Nominatif | hidrogen | — | — |
Accusatif | hidrogen | — | — |
Génitif | hidrogena | — | — |
Datif | hidrogenu | — | — |
Instrumental | hidrogenom | — | — |
Locatif | hidrogenu | — | — |
hidrogen \Prononciation ?\ masculin inanimé singulier
Synonymes
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.