hirtus

Espéranto

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe hirti
Conditionnel hirtus

hirtus \ˈhir.tus\

  1. Conditionnel du verbe hirti (intransitif).

Latin

Étymologie

De l’indo-européen commun *ĝhers-[1] dru, [tout animal à poil dur] ») qui donne aussi horreō se hérisser »), her, hērīcius hérisson »), hircus bouc »), hirpus loup »), hirsūtus, hispidus hirsute »), etc.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif hirtus hirtă hirtum hirtī hirtae hirtă
Vocatif hirte hirtă hirtum hirtī hirtae hirtă
Accusatif hirtum hirtăm hirtum hirtōs hirtās hirtă
Génitif hirtī hirtae hirtī hirtōrŭm hirtārŭm hirtōrŭm
Datif hirtō hirtae hirtō hirtīs hirtīs hirtīs
Ablatif hirtō hirtā hirtō hirtīs hirtīs hirtīs

hirtus \Prononciation ?\

  1. Hérissé.
  2. Rude, grossier.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.