intentus
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | intentus | intentūs |
Vocatif | intentus | intentūs |
Accusatif | intentum | intentūs |
Génitif | intentūs | intentuum |
Datif | intentūi ou intentū |
intentibus |
Ablatif | intentū | intentibus |
intentus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | intentus | intentă | intentum | intentī | intentae | intentă |
Vocatif | intente | intentă | intentum | intentī | intentae | intentă |
Accusatif | intentum | intentăm | intentum | intentōs | intentās | intentă |
Génitif | intentī | intentae | intentī | intentōrŭm | intentārŭm | intentōrŭm |
Datif | intentō | intentae | intentō | intentīs | intentīs | intentīs |
Ablatif | intentō | intentā | intentō | intentīs | intentīs | intentīs |
intentus \Prononciation ?\
- Participe passé de intendo.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.