kanton
Breton
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kanton | kantonioù |
Adoucissante | ganton | gantonioù |
Spirante | cʼhanton | cʼhantonioù |
kanton \ˈkãn.tɔ̃n\ masculin
Dérivés
- parrez-kanton
- pennlecʼh kanton
- person-kanton
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 206b
Espéranto
Forme de nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | kanto \ˈkan.to\ |
kantoj \ˈkan.toj\ |
Accusatif | kanton \ˈkan.ton\ |
kantojn \ˈkan.tojn\ |
kanton \ˈkan.ton\
- Accusatif singulier de kanto.
Tchèque
Étymologie
- Du français canton.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | kanton | kantony |
Génitif | kantonu | kantonů |
Datif | kantonu | kantonům |
Accusatif | kanton | kantony |
Vocatif | kantone | kantony |
Locatif | kantonu | kantonech |
Instrumental | kantonem | kantony |
kanton \kantɔn\ masculin inanimé
Apparentés étymologiques
- kantonální
Voir aussi
- kanton sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.