kard

Breton

Étymologie

Du moyen breton cart[1][2].

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel
Non muté kard kardoù
Adoucissante gard gardoù
Spirante cʼhard cʼhardoù

kard \ˈkart\ masculin

  1. Quart.
    • Da seizh eur nemet kard e tiskennas Ta Benncʼhoad d’an daoulamm gant ar viñs, e wreg ouzh e heuliañ, [...].  (Édouard Ollivro, Pikoù Mab e Dad, traduit par Jakez Konan, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, pages 264-265)
      À sept heures moins le quart Pa Penhoat dévala l’escalier, sa femme sur ses talons, [...].

Dérivés

Anagrammes

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 373b

Hongrois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

kard \Prononciation ?\

  1. (Armement) Épée, sabre.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.