leksikografo
Espéranto
Étymologie
- (Date à préciser) Composé de la racine leksikograf et de la finale -o (substantif).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | leksikografo \lek.si.ko.ˈɡra.fo\ |
leksikografoj \lek.si.ko.ˈɡra.foj\ |
| Accusatif | leksikografon \lek.si.ko.ˈɡra.fon\ |
leksikografojn \lek.si.ko.ˈɡra.fojn\ |
leksikografo \lek.si.ko.ˈɡra.fo\
- Lexicographe.
En la posta evoluo, la riĉiĝo de la leksika stoko okazis pro tio, ke parolantoj de la lingvo, kaj/aŭ la leksikografoj kiuj servis ilin, volis ŝtopi perceptatan truon en la radikaro.
— (Wells, Lingvistikaj aspektoj de Esperanto 1978)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Sed evidente la leksikografoj havas gravan respondecon pri la normigo kaj la unuecigo de la lingvouzo.
— (La Ondo de Esperanto, 2001-2004)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
- leksikografio (« lexicographie »)
- leksikografia (« lexicographique »)
Vocabulaire apparenté par le sens
- leksikografiĉo (« lexicographe (homme) »)
- leksikografino (« lexicographe (femme) »)
- leksikografipo (« lexicographe (non-binaire) »)
Prononciation
- Toulouse (France) : écouter « leksikografo [Prononciation ?] » (bon niveau)
Bibliographie
- leksikografo sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.