maestro
: Maestro
Français
Étymologie
- (Date à préciser) De l’italien maestro.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
maestro | maestros |
\ma.ɛs.tʁo\ |
maestro \ma.ɛs.tʁo\ masculin
- (Musique) Compositeur de musique ou chef d’orchestre en renom.
Le vieux maestro reçut un accueil enthousiaste.
Une dame se met au piano, joue un morceau de Bellini, qui paraît être le maestro favori des Espagnols, ou chante une romance de Breton de los Herreros, le grand parolier de Madrid.
— (Théophile Gautier, Voyage en Espagne, Charpentier, 1859)
- (Vieilli) Musicien reconnu pour sa compétence.
Elle devait se hâter, le maestro Pastore serait là dans une heure pour son cours de chant [...].
— (Gérard Mordillat, Ecce Homo, Albin Michel, 2022, page 171)
- (Par extension) (Familier) (Mélioratif) Virtuose.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Traductions
- Allemand : Maestro (de) masculin
- Anglais : maestro (en)
- Catalan : mestre (ca) masculin
- Espagnol : maestro (es) masculin
- Ido : maestro (io)
- Interlingua : maestro (ia)
- Italien : maestro (it) masculin
- Néerlandais : maestro (nl) masculin
- Papiamento : maestro (*)
- Portugais : maestro (pt) masculin
- Roumain : maestru (ro) masculin
- Russe : маэстро (ru) maéstro
- Tchèque : maestro (cs)
Prononciation
- France (Paris) : écouter « maestro [ma.ɛs.tʁo] »
- Suisse (canton du Valais) : écouter « maestro [Prononciation ?] »
- France (Vosges) : écouter « maestro [Prononciation ?] »
- (Région à préciser) : écouter « maestro [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références
- Tout ou partie de cet article a été extrait du Dictionnaire de l’Académie française, huitième édition, 1932-1935 (maestro), mais l’article a pu être modifié depuis.
Anglais
Étymologie
- De l’italien maestro.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
maestro \ˈmaɪ.stɹəʊ\ |
maestros \ˈmaɪ.stɹəʊz\ |
maestro \ˈmaɪ.stɹəʊ\
- (Musique) Maestro.
Prononciation
- (Australie) : écouter « maestro [Prononciation ?] »
Espagnol
Étymologie
- Du latin magister.
Adjectif
Genre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | maestro \maˈes.tɾo\ |
maestros \maˈes.tɾos\ |
Féminin | maestra \maˈes.tɾa\ |
maestras \maˈes.tɾas\ |
maestro \maˈes.tɾo\
Nom commun
Genre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | maestro \maˈes.tɾo\ |
maestros \maˈes.tɾos\ |
Féminin | maestra \maˈes.tɾa\ |
maestras \maˈes.tɾas\ |
maestro \maˈes.tɾo\ masculin
- Maître.
maestro de primera enseñanza.
- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Con timbre sonoro y hueco
— (Antonio Machado, Soledades. Galerías. Otros Poemas, 1907)
truena el maestro, un anciano
mal vestido, enjuto y seco
que lleva un libro en la mano.- D’un creux timbre de voix
tonne le maître, un vieil homme
mal habillé, décharné et sec
qui tient un livre dans sa main.
- D’un creux timbre de voix
Apparentés étymologiques
Forme de verbe
Voir la conjugaison du verbe maestrar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | (yo) maestro |
maestro \maˈes.tɾo\
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif de maestrar.
Prononciation
- Madrid : \maˈes.tɾo\
- Séville : \maˈeh.tɾo\
- Mexico, Bogota : \maˈes.t͡s(o)\
- Santiago du Chili, Caracas : \maˈeh.tɾo\
- Carthagène des Indes (Colombie) : écouter « maestro [maˈes.t͡s(o)] »
Références
- Real Academia Española, Diccionario de la lengua española, 23e édition → consulter cet ouvrage
Ido
Étymologie
- De l’italien maestro.
Italien
Étymologie
- (Date à préciser) Du latin magister.
Nom commun
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | maestro \ma.ˈɛs.tro\ |
maestri \ma.ˈɛs.tri\ |
Féminin | maestra \ma.ˈɛs.tra\ |
maestre \ma.ˈɛs.tre\ |
maestro \ma.ˈɛs.tro\ masculin
- Maître, Instituteur.
- (Musique) Maestro.
Maestro d’orchestra.
- Chef d’orchestre.
Dérivés
Prononciation
- Italie (Milan) : écouter « un maestro [un ma.ˈɛs.tro] »
- Italie : écouter « maestro [Prononciation ?] »
Néerlandais
Étymologie
- De l’italien maestro.
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 95,1 % des Flamands,
- 95,7 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « maestro [Prononciation ?] »
Références
- Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Papiamento
Étymologie
- Du portugais maestro.
Tchèque
Étymologie
- De l’italien maestro.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | maestro | maestra |
Génitif | maestra | maestr |
Datif | maestru | maestrům |
Accusatif | maestro | maestra |
Vocatif | maestro | maestra |
Locatif | maestrě ou maestru |
maestrech |
Instrumental | maestrem | maestry |
maestro \Prononciation ?\ neutre
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.