manca

Voir aussi : mancà, mânca, măncå

Corse

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

manca \ˈman.ka\ féminin

  1. Gauche.

Espagnol

Forme d’adjectif

Genre Singulier Pluriel
Masculin manco mancos
Féminin manca mancas

manca \ˈmaŋ.ka\

  1. Féminin singulier de manco.

Prononciation

Italien

Étymologie

De manco, mancare.

Nom commun

Singulier Pluriel
manca
\ˈmaŋ.ka\
manche
\ˈmaŋ.ke\

manca féminin

  1. Main gauche.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe mancare
Indicatif Présent
(lui / lei) manca
Imparfait
Passé simple
Futur simple
Impératif Présent (2e personne du singulier)
manca

manca \ˈman.ka\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent de mancare.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de mancare.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Occitan

Étymologie

De l’italien manco absence d'une chose ou d'une personne essentielle, sans qui la vie n'a pas la même saveur »).

Nom commun

Singulier Pluriel
manca
\ˈmaŋ.ko̯\
mancas
\ˈmaŋ.ko̯s\

manca \ˈmaŋ.ko̯\ (graphie normalisée) féminin

  1. Manque, défaut, omission.
    • manca d’atencion.
      défaut d’attention.
    • Es una manca d’eficacitat qu’un jorn o l’autre anam pagar car !  (Sèrgi Viaule, Una sason en Pro D2 amb los Chucabondas, 2014)
      C’est un manque d’efficacité qu’un jour ou l’autre nous allons payer cher !

Dérivés

Préposition

Invariable
manca
\ˈmaŋ.ko̯\

manca \ˈmaŋ.ko̯\ (graphie normalisée)

  1. Moins.
    • Cinq oras manca un quart.
      Cinq heures moins le quart.

Forme de verbe

manca \ˈmaŋ.ko̯\ (graphie normalisée)

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de mancar.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif de mancar.
    • Clàudia soriguèt e diguèt : -Aquò manca de poësia mas descriu plan la situacion.  (Cristian Rapin, A costat del vent, 2003)
      Claudia sourit et dit : -Cela manque de poésie mais décrit bien la situation.
    • Sustot que masoquista, n’es pas, se’n manca.  (Florian Vernet, Vida e engranatges, 2004)
      Surtout que masochise, il ne l’est pas, il s’en manque.

Prononciation

Références

Portugais

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin manco mancos
Féminin manca mancas

manca \mˈɐ̃.kɐ\ (Lisbonne) \mˈə̃.kə\ (São Paulo)

  1. Féminin singulier de manco.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.