pactus
Latin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | pactus | pactă | pactum | pactī | pactae | pactă |
Vocatif | pacte | pactă | pactum | pactī | pactae | pactă |
Accusatif | pactum | pactăm | pactum | pactōs | pactās | pactă |
Génitif | pactī | pactae | pactī | pactōrŭm | pactārŭm | pactōrŭm |
Datif | pactō | pactae | pactō | pactīs | pactīs | pactīs |
Ablatif | pactō | pactā | pactō | pactīs | pactīs | pactīs |
pactus \Prononciation ?\ masculin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | pactus | pactī |
Vocatif | pacte | pactī |
Accusatif | pactum | pactōs |
Génitif | pactī | pactōrum |
Datif | pactō | pactīs |
Ablatif | pactō | pactīs |
pactus \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : pacta)
Synonymes
Références
- « pactus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.